تأثیر کارگاه اصول آموزش بالینی بر رفتارهای مؤثر در آموزش بالینی مربیان پرستاری و مامایی

مقدمه: در فرایند تحصیلی، ارتقا و پایش رفتارهای آموزشی بالینی مدرسان ضرورت دارد. هدف این پژوهش تعیین تأثیر شرکت مربیان در یک کارگاه آموزشی سه روزه درباره آموزش و ارزشیابی بالینی بر بکارگیری رفتارهای مؤثر در آموزش بالینی مربیان دانشکده پرستاری و مامایی شهر شیراز بود. روش ها: در این پژوهش شبه تجربی با طرح دو گروهی فقط پس آزمون، کلیه مربیانی (39 نفر) که حداقل به مدت چهار ماه آموزش بالینی دانشجویان را بر عهده داشتند، انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه تجربی (19 نفر) و شاهد (20 نفر) تقسیم گردیدند. سپس گروه تجربی در یک کارگاه آموزشی شرکت کرد. دو ماه بعد، تمامی دانشجویانی که تحت نظارت مربیان دو گروه به کسب تجربیات بالینی پرداخته بودند، با یک پرسشنامه پایا و روا حاوی 21 گزینه رفتار مؤثر در آموزش بالینی، مربیان خود را در مورد ارزیابی قرار دادند. میانگین نمرات هر یک از رفتارها در دو گروه با آزمون t مستقل به کمک نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین کل امتیاز داده شده به گروه تجربی نسبت به گروه شاهد بطور معنی داری بیشتر بود. علاوه بر این، مربیان گروه تجربی در 6 رفتار آموزشی هدایت کنفرانس های بالینی به نحو مؤثر، ارائه بازخورد مثبت و تشویق، تشویق دانشجویان به تفکر، تجزیه و تحلیل و انتقاد منطقی، داشتن انعطاف پذیری، تسهیل خود ارزشیابی دانشجویان و پرسیدن سؤالات تفکربرانگیز، نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری داشتند ولی در 15 رفتار آموزشی دیگر تفاوت دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: شرکت مربیان در کارگاه آموزش بالینی موجب بکارگیری اصول آموزشی توسط آنان گردید و تأثیر مثبتی بر رفتارهای مؤثر آموزش بالینی داشت. مدیران و برنامه ریزان باید موقعیت های مناسبی را برای تسهیل بکارگیری دانش و مهارت های آموزش بالینی مربیان فراهم کنند.